ئه‌و ده‌سه‌ڵاته‌ی ئاده‌م به‌سه‌ر شه‌یتاندا له‌ده‌ستی دا، جارێكی دیكه عیسا گه‌ڕاندییه‌وه. ئه‌وه‌ش به زاڵبوون به‌سه‌ر ڕۆحه پیسه‌كان، زریان و شه‌پۆله‌كانی ده‌ریا، نه‌خۆشی و برسیێتی، گوناه و مردن – مه‌سیح نیشانی دا هه‌موو ده‌سه‌ڵاتێكی ڕەهای هه‌یه. ته‌نانه‌ت ئه‌و كاته‌ی پێشه‌وایانی ئايینی جوله‌كه و سه‌ربازه‌كان ده‌ستگیریان كرد و ئه‌شكه‌نجه‌یان دا و له‌خاچیان دا، مه‌سیح ڕێگه‌ی پێدان ئه‌و كاره بكه‌ن.
بۆیه به‌ر له‌وه‌ی عیسا به‌رزبێته‌وه بۆ لای باوك، به قوتابییه‌كانی فه‌رموو:
«هه‌موو ده‌سه‌ڵاتێكم له ئاسمان و له‌سه‌ر زه‌وی دراوه‌تێ. كه‌واته بڕۆن، هه‌موو نه‌ته‌وه‌كان بكه‌نه قوتابی، به ناوی باوك و كوڕ و ڕۆحی پیرۆز له ئاویان هه‌ڵبكێشن*، فێریان بكه‌ن با كار بكه‌ن به هه‌موو ئه‌و شتانه‌ی كه ڕامسپاردوون. دڵنیابن من هه‌موو ڕۆژێك له‌گه‌ڵتانم، هه‌تا كۆتایی زه‌مان.»
(مه‌تا ٢٨: ١٨-٢٠)
هه‌روه‌ها عیسا به شوێنكه‌وتووانی فه‌رموو،
«من ڕاسپارده‌یه‌كی نوێتان ده‌ده‌مێ: یه‌كتریتان خۆشبوێ. وه‌ك خۆشمویستن، ئێوه‌ش به‌و جۆره یه‌كتریتان خۆشبوێ. به‌مه هه‌موو خه‌ڵك ده‌زانن كه قوتابی منن، ئه‌گه‌ر خۆشه‌ویستیتان بۆ یه‌كتری هه‌بێت.» (یۆحه‌نا ١٣: ٣٤-٣٥)
چل ڕۆژ پاش هه‌ستانه‌وه‌ی له مردن، عیسا قوتابییه‌كانی له چیای زه‌یتوون له ده‌ره‌وه‌ی ئۆرشه‌لیم كۆكرده‌وه. قوتابییه‌كان ده‌یانویست بزانن عیسا كه‌ی ده‌گه‌ڕێته‌وه. عیسا وه‌ڵامی دانه‌وه:
«بۆتان نییه ئه‌و كات و سه‌رده‌مانه بزانن كه باوك به ده‌سه‌ڵاتی خۆی دایناون. به‌ڵام كاتێك ڕۆحی پیرۆزتان** دێته سه‌ر، هێز وه‌رده‌گرن و بۆ من ده‌بنه شایه‌ت، له ئۆرشه‌لیم و هه‌موو یه‌هودیا و سامیره، تاكو ئه‌وپه‌ڕی زه‌وی.»
ئه‌مه‌ی فه‌رموو و ئه‌وانیش ته‌ماشایان ده‌كرد، به‌رزكرایه‌وه، هه‌ورێك له‌به‌رچاویان شاردییه‌وه. كاتێك ئه‌و ده‌ڕۆیشت، ئه‌وان سه‌رنجیان له ئاسماندا بوو، ئه‌وه بوو دوو پیاو به جلی سپییه‌وه له‌لایانه‌وه ڕاوه‌ستاون. پێیان گوتن:
«جه‌لیلییه‌كان، بۆچی ڕاوه‌ستاون سه‌یری ئاسمان ده‌كه‌ن؟ ئه‌م عیسایه، كه له‌نێوتاندا بۆ ئاسمان به‌رزكرایه‌وه، چۆن بینیتان ده‌چووه ئاسمان، ئاواش دێته‌وه.»
ئینجا له‌و كێوه‌ی پێی ده‌گوترا زه‌یتوون گه‌ڕانه‌وه ئۆرشه‌لیم. (كرداری نێردراوان ١: ٧-١٢)
له شانشینه‌كه‌ی خودا كاتی ئه‌وه هاتبوو، پاشاكه، «تاجی شكۆ و ڕێز بخرێته سه‌ری.» (زه‌بووره‌كان ٨: ٥ ، عیبرانییه‌كان ٢: ٩)
بڕۆ سەرەتا
دوا تێبینییەکان
* بۆ باوەڕداران (لەئاوهەڵكێشان) بریتییه له ڕاگەیاندنی باوەڕ به خودا. چوونه ناو ئاو گوناه ناسڕێتەوه، بەڵكو هێامیەكه كه ئەو كەسه لەگەڵ عیسای مەسیح له مردن و ناشنت و هەڵستانەوەكەیدا یەك دەگرێت. لەئاو هەڵكێشان هەروەها هێامیه بۆ كۆتاییهێنان به ژیانی كۆنی گوناه و دەستپێكردنی ژیانێكی نوێ له مەسیحدا.
** پاش بەرزبوونەوەی عیسا بۆ ئاسامن، خودا ڕۆحی پیرۆزی نارده خوارەوه تاكو له دڵی هەموو مرۆڤێكی باوەڕدار به مەسیحدا بژی. له سیپارەی كرداری نێردراوان چیڕۆكێكی زۆر گرنگ تۆماركراوه لەسەر دابەزینی ڕۆحی پیرۆز بەسەر نێردراوان و بەخشینی هێز پێیان، تاكو ببنه شایەتی پەیامەكەی مەسیح بۆ هەموو نەتەوەكان. ڕێگای خودا بۆ ڕزگاری نەگۆردراوه: ئەگەر هەر مرۆڤێك دان بەوەدا بنێ كه گوناهباره و پێویستی به ڕزگاركەرێكه بۆ لێخۆشبوونی گوناهەكانی، هەروەها تەنها به مردن و هەستانەوەی مەسیح ئێمه دەتوانین ئەو ڕزگارییه بەدەستبهێنین، ئەوا دیاری ڕۆحی پیرۆز بۆ ئەو كەسانەش ئامادەیه. وەرگرتنی ڕۆحی پیرۆز واته مانەوەی پاشای گەردوون لەناو دڵەكامنان. پاشای گەردوون دەبێته گەوره و باوك و هاوڕێامن. كتێبی پیرۆز دەفەرموێت: ”هەر بەهۆی ئەویشەوه بوو كاتێك وشەی ڕاستیتان بیست واته موژدەی ڕزگاریتان، هەروەها كاتێك باوەڕتان هێنا، مۆركران به ڕۆحی پیرۆزی بەڵێن پێدراو، ئەو ڕۆحه وەك پێشەكییەك وایه بۆ مـیراتەكەمـان، تاكو كڕینەوەی ئەوانەی هی خودان، بۆ ستایشی شكۆمەندی ئەو بێ” (ئەفەسۆس ١: ١٣-١٤.) پەروەردگارمان خودایەكی گەوره و مەزنه و خێزانێكی گەوره و مەزنیشی دهبێت له ژیانی هەتاهەتای لەگەڵ خۆیدا.
ئایا دەتەوێت بەشێك بیت لەو خێزانه؟
پرسیار بۆ پێداچوونەوە:
عیسا بە قوتابییەكانی فەرموو چی بكەن، پاش گەڕانەوەی بۆ ئاسامن؟